Rozdział 2

-Ty.. ale..- Harry ocknął się w nieznanym ale przyjemnym otoczeniu i gdy rozejrzał się po pokoju zobaczył Severusa. Owszem w ostatnich latach ich stosunki bardzo się poprawiły ale to nie oznaczało że chciał znaleźć się w jego pokoju
-Wszystko dobrze Harry jesteś bezpieczny- mężczyzna podchodził do niego powoli jakby bał się go spłoszyć jednocześnie jego oczy płonęły ogniem jakiego chłopak wcześniej nie widział a już na pewno nie posądzał zimnego profesora o takie uczucia
-Ale jak?- Jęknął znowu mimo wcześniejszych tortur teraz bolała go tylko głowa czuł się dobrze
-Coś cię boli?- Teraz mężczyzna siedział już obok w jego głosie słychać było panikę
-Tylko głowa- przyznał Harry zażenowany- Co ja tu robię? Gdzie jest moja rodzina?
-Są tu razem z tobą- mężczyzna uśmiechnął się lekko- Trafiłeś tu mój drogi Harry z jednego prostego powodu... To ciebie szukaliśmy- Severus wiedział, że nie powinien był tego mówić, nie tak szybko ale czas jaki już zmarnowali sprawiał, że nie myślał jak powinien
-Szukaliście? Kto? Po co?- Chłopak zaczął panikować co nie podobało się mężczyźnie. Przecież żyje żeby sprawiać mu przyjemność, żeby robić wszystko żeby było mu z nimi dobrze
-Panna Grenger zapewne opowiadała ci o Towarzyszach- Harry kiwnął głową- Więc i ja mam kogoś takiego...w zasadzie mam dwóch i chociaż powinniśmy się odnaleźć dawno temu tak jednak się nie stało. Bo widzisz tu chodzi o młodszego partnera a nie o starszego mimo to powinienem był zorientować się dawno kto jest mi przeznaczony....
-Jestem twoim...pana.. Młodszym ale to oznacza że jest ktoś jeszcze- domyślił się i znów ogarnęła go panika. Severus'a mógł jeszcze przyjąć ale jeśli tym trzecim będzie Lucjusz Malfoy to woli ze sobą skończyć zwłaszcza jeśli pomyśleć że przecież był z jego synem. Uśmiechnął się lekko na wspomnienie i na to jak Draco dobrze zareagował na ich rozstanie i jego powody.
Nagle usłyszał cichy warkot i zdezorientowany powrócił do rzeczywistości
-Tak jest ktoś jeszcze i obyś teraz myślał o nim- Severus wstał zły. Czyżby ich Towarzysz nie był czysty ? Czyżby musiał kogoś zabić? Zrobiłby to z największą ochotą ale nie chciał jeszcze pokazywać swojej gwałtownej natury
-Nawet nie wiem kto to?- Harry trochę się przestraszył ale przecież wiedział, że mężczyzna mówi prawdę więc nic mu z jego strony nie grozi
-To ja- jeszcze jeden głos w drugiego końca pokoju. Mężczyzna był wysoki i przystojny Harry wiedział że jest dokładnie taki jaki sobie wymarzył ale te oczy. Czerwone, dzikie...
-Tom- chłopak czuł że za chwilę znów straci przytomność powstrzymał się jednak i tylko bez słowa wodził wzrokiem od jednego mężczyzny do drugiego. Żaden z nich się nie poruszał- To jakiś okrutny żart prawda?- W końcu odzyskał głos
-Nie mój drogi- odezwał się Tom- szukałem was obu od wielu lat i już traciłem nadzieję. Sev przyszedł do mnie kilka godzin temu. Dziś twoje 16 urodziny i wszyscy teraz możemy nauczyć się żyć razem
-To nie ty zabiłeś moich rodziców?- To było pierwsze co przyszło Harremu do głowy. Historia od jakiegoś czasu wydawała mu się nie spójna ale musiał wiedzieć a przecież z tego co powiedziała Hermiona Towarzysze w pierwszych godzinach od Odnalezienia nie mogą się okłamywać być może w końcu dowie się prawdy
-Nie- mężczyzna uśmiechnął się i w końcu postanowił podejść do Severusa objął go od tyłu co ten przyjął z lekkim uśmiechem. Harry mógł tylko patrzeć na tą dziwną scenę ale podobało mu się jak im ze sobą dobrze- Lilly i James byli moimi szpiegami, Syriusz Black też i jego śmierć bardzo mnie zasmuciła. Bella... nie powinienem był jej werbować ale była z odpowiedniej rodziny i wtedy jeszcze całkiem normalna...
-Nie chcę rozmawiać o Syriuszu- przerwał mu szybko chłopak - nie straciłem tylko jego ale też Remusa- po tych słowach zobaczył w oczach Severusa coś dziwnego
-Nie straciłeś go- powiedział profesor- owszem cierpi po stracie kochanka ale on wciąż tu jest i kocha cię jak syna no i kilka dni temu z nim rozmawiałem jeszcze wszystko będzie między wami dobrze
-Obyś miał rację- chłopak w końcu postanowił wstać- Gdzie moja rodzina?- ponowił pytanie
-Będą mieszkać w tym domu chcemy żebyś czuł się dobrze. Wiesz że twoja ciotka jest....
-Charłakiem- przerwał Tom'owi z lekkim uśmiechem- domyśliłem się a Ron podsunął mu kilka wskazówek dzięki którym odkryłem kim są wuj i Dudley. Miałem całkiem dobrą ochronę- wciąż trochę kręciło mu się w głowie więc opadł się o najbliższe krzesło. Chciał to zrobić jak najbardziej niezauważalnie ale i tak obaj mężczyźni niemal podbiegli do niego z wyrazem jednakowej troski
-Wszystko dobrze?
-Potrzebujesz czegoś?- mówili niemal jednocześnie i Harry uśmiechnął się w duchu mimo że rodzina go kochała nigdy nie był rozpieszczany teraz mogło się to zmienić nie zamierzał jednak z nimi się wiązać tylko z tego powodu
-Trochę kręci mi się w głowie ale to nic- powiedział przymykając oczy
-Powinieneś coś zjeść- Tom nie czekając na słowa protestu pstryknął palcami i na małym stoliku pojawiła się uczta godna króla i nawet z kawałkiem tortu bezowego- Zbierz siły kochany- szepnął Voldemort muskając wargami włosy chłopca nie spuszczając wzroku z drugiego Towarzysza który rozsiadł się wygodnie na przeciwko i uśmiechał z przyjemnością
-Hej!- Harry aż podskoczył chociaż musiał przyznać chociaż przed samym sobą że podobało mu się. Nikt nawet Draco go tak nie traktował- Nie przesadzaj jeszcze na nic się nie godziłem- popatrzył na niego groźnie co wywołało uśmiech na twarzy starszego mężczyzny
-Nie masz w tej sprawie nic do powiedzenie- Severus nalał sobie wina- nie mówię że masz nam wskoczyć do łóżka ale nawet jeśli damy ci spokój i przestrzeń w końcu przyjdziesz do nas...
-My jednak wiemy że lepszą metodą jest uwodzenie- Tom usiadł obok- To twoje ulubione potrawy prawda?
-Tak- Jednak Harry wciąż nie zrobił nic żeby jeść- mam jeszcze tyle pytań....
-Masz na to 24 godziny ale później również cię nie okłamiemy- Severus również chciał więcej kontaktu z młodym Towarzyszem więc usiadł po jego drugiej stronie i położył mu rękę na udzie tylko na kilka chwil.
Chłopak już miał wziąć z talerzyka kanapkę gdy do pokoju wpadł Draco
-Harry?- Zdziwił się i stanął na środku salonu z dość głupią miną
-Niespodzianka?- Uśmiechnął się młodszy chłopaka i jedzenie znów zostało zapomniane
-Ale ja.. znaczy myślałem że Sev... No tak dziś twoje urodziny- przysiadł z wrażenia- Tego się nie spodziewałem. Spodziewałem się w zasadzie wszystkiego ale nie tego... powinienem już,.. znaczy Sev gratuluje... Tom to tobie... to ja napiszę...- i już zaczął się wycofywać
-Zaczekaj- Harry bardzo chciał mieć przy sobie znajomą przyjazną twarz- może zjesz z nami?- Nie zwracał uwagi na warkot i syczenie. Draco to jego przyjaciel a on ma urodziny nie chce spędzać tego dnia samotnie
-Harry mały zrozum to nie jest dobra pora- i już go nie było
-Twój chrześniak z roku na rok jest coraz dziwniejszy- Tom był rozbawiony postępowaniem młodego Malfoya ale Severus wciąż warczał. Coś mu się przypomniało i to coś bardzo mu się nie podobało
-Lepiej żeby się tu nie pokazywał- warknął a jego oczy zrobiły się całe czarne- Lepiej żeby do ciebie nie pisał, nawet na ciebie nie patrzył!- Krzyknął w stronę chłopaka
-Nie jestem waszym więźniem !- Harry był wściekły - A Draco to mój przyjaciel!
-Więc z każdym przyjacielem chodzisz do łóżka- syknął mężczyzna i w tej samej sekundzie poczuł palący ból w policzku. Ich słodki mały Harry właśnie go spoliczkował
-Tak kilka razy byliśmy na randce, kilka razy się pocałowaliśmy ale....- nie dokończył bo usta mężczyzny wbiły się w jego brutalnie z takim zapamiętaniem że zęby Severusa rozcięły mu wargę, chciał się nawet wyrwać ale od tyłu trzymał go od tyłu i całował w kark
-Jesteś nasz- syczeli obaj między pocałunkami- nikt nie ma prawa cię dotykać- Tom odwrócił go do siebie i on również zaatakował już obolałe usta.
Harry ze wszystkich sił chciał się uwolnić ale obaj byli silniejsi i zauważył że im bardziej się szapie tym mocniej go trzymają ręce zaczęły już go boleć. Poddał się temu ale poprzysiągł zemstę.

-Nieźle kuzynku!- Dudley rozdzielił ich po jak się wydawało godzinach. Harry był wdzięczny że to tylko pocałunki i nie próbowali zrobić niczego więcej- A ja myślałem że będziesz grał trudnego do zdobycia- rechotał starszy chłopak- A tak serio to panowie zabieram naszego solenizanta na małą uroczystość i radzę mi tu nie robić scen- przerwał jakiekolwiek protesty- później mi za to podziękujecie bo przecież nie chcecie go wystraszyć ani zrobić mu krzywdy. Obaj mężczyźni dopiero teraz spojrzeli na najmłodszego Towarzysza i od razu mieli poczucie winy. Ubranie poszarpane ale wciąż całe, usta zakrwawione kilkanaście malinek na szyi i karku oraz... czy on nie krzywi się z bólu masując nadgarstek
-Dołączymy do was później - Tom pierwszy odzyskał równowagę- Znacznie później- przyciągnął do siebie Severusa który z uśmiechem niemal wskoczył mu na kolana.
Dudley wyprowadził kuzyna z pokoju. On nie jest jeszcze gotowy na takie widoki.